W ostatnich miesiącach w przedszkolach jest ponownie wysyp chorych dzieci na ospę. Wystarczy, że pojawi się jeden maluch z krostkami w grupie, żeby ruszyła lawina zachorowań. Niestety trwa to najczęściej długimi tygodniami, gdyż okres wylęgania wirusa jest dość spory.
Na szczęście można uchronić swoje dziecko przed ospą. Jak to zrobić? Dowiesz się w drugiej części tego wpisu.
Na prośbę moich obserwatorek nagrałam pogadankę na temat ospy. Możesz ją obejrzeć na moim IGTV (kliknij TUTAJ). Jeśli jednak preferujesz tekst pisany, zapraszam do przeczytania poniższego artykułu.
Wpis o ospie powstał zgodnie z Waszą ulubioną formą, czyli Q&A – Wy pytacie, Ja odpowiadam.
Zapraszam 🙂
Ospa wietrzna wywoływana jest przez wirusa Varicella-Zoster (VZV) i jest jedną z bardziej zakaźnych chorób wieku dziecięcego.
Ryzyko, że dziecko zachoruje po kontakcie z zakażonym (np. w przedszkolu) jest bardzo wysokie. Gdy ospę ma brat, siostra czy bliski przyjaciel, ryzyko sięga ponad 90%.
Ospa wietrzna jest bardzo często mylona z odrą. Są to jednak 2 różne choroby.
Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową przez bezpośredni kontakt z chorym na ospę, rzadziej półpasiec. Zarazić się można tylko od drugiego człowieka lub przez łożysko (ciężarna może zainfekować swojego maluszka).
Bardzo. Dziecko zaczyna zarażać już na 2 dni przed pojawieniem się wykwitów, kończy natomiast dopiero po przyschnięciu ostatniej zmiany (gdy powstanie strupek). Czas trwania to zwykle około 7 dni.
Mówi się, że od 10 do 21 dni, choć zwykle jest to około 14 dni.
Na 1-2 dni przed pojawieniem się wykwitów (osutki) występują objawy grypopodobne, m.in.
Następnie pojawiają się pojedyncze swędzące czerwone plamki, które przechodzą w grudki, a te z kolei w pęcherzyki z płynem (w płynie znajduje się wirus).
Po 2-3 dniach powstają krostki, które zasychają, a po 3-4 dniach tworzą się strupki. Gdy strupki same odpadną, to mogą powstać przebarwienia, które zwykle po niedługim czasie zanikają.
Trzeba pamiętać, że osutka pojawia się rzutami, co oznacza, że w jednym miejscu może już przysychać a w innym może powstawać dopiero czerwona plamka. Wykwity występują początkowo na tułowiu i skórze głowy (także we włosach), a następnie na kończynach.
Ospa może być skąpo objawowa z kilkunastoma wykwitami, ale może być także ich kilkaset.
Rzadko (10-20%) wykwity mogą pojawić się także w jamie ustnej na błonach śluzowych oraz na narządach rodnych.
Nie. Właściwie po samych wykwitach można stwierdzić chorobę. Nie ma potrzeby wykonywać dodatkowych badań.
U dzieci poniżej 12 lat, które nie mają niedoborów odporności a przebieg ospy jest łagodny stosuje się tylko leczenie objawowe, czyli w razie:
Leczenie przeciwwirusowe zalecane jest tylko w razie powikłań, w ciężkim przebiegu ospy oraz u osób z obniżoną odpornością. Lekiem I rzutu jest wówczas acyklowir.
Jeśli ospa przebiega łagodnie, jest niepowikłana, to dziecko nie musi leżeć w łóżku. Jeśli nie ma gorączki, dobrze się czuje, to w zasadzie po kilku dniach może zacząć wychodzić na dwór. Ale! aby nie narażać innych osób (zwłaszcza tych, które nie przechorowały ospy i nie są zaszczepione), należy przestrzegać kilku zasad:
Uprzedzając pytania, nie ma dowodów na to, że „przeziębienie ospy wietrznej” powoduje rozwój powikłań, zatem wychodzenie na dwór w rozsądnych warunkach pogodowych i na niezbyt długo, nie powinno nikomu zaszkodzić.
Absolutnie nie. Jest to narażanie dziecka na chorobę. Są lepsze sposoby na uodpornienie dziecka.
I tak i nie. Po przechorowaniu uodparniamy się, jednak wirus pozostaje z nami na zawsze. Przechodzi on wstecznie nerwami czuciowymi do zwojów nerwowych przy kręgosłupie i czeka na niższą odporność, aby się ujawnić pod postacią półpaśćca.
Ekstremalnie rzadko zdarza się, że człowiek może zachorować na ospę więcej niż raz, gdyż istnieje 5 genotypów wirusa powodującego tę chorobę. Czysto teoretycznie może taka osoba zachorować nawet 5-krotnie na ospę (chorując za każdym razem na inny szczep ospy).
Każdy dorosły w każdym wieku, który w dzieciństwie uniknął kontaktu z ospą wietrzną i nie był szczepiony, może zachorować na ospę.
To zależy kiedy kobieta zachoruje.
Najlepiej zaszczepić dziecko przeciw ospie. W Polsce dostępna jest jedna szczepionka (Varilrix), która zawiera żywe wirusy, choć osłabione (atenuowane) i zmodyfikowane w taki sposób, aby nie wywołać choroby, a jedynie stymulować odporność.
Od 18 lutego 2010 roku w Polsce obowiązuje 2-dawkowy schemat szczepień przeciwko ospie wietrznej szczepionką Varilrix, która podawana jest w odstępie minimum 6 tygodni.
Po I dawce wynosi 65-67%, natomiast po drugiej ponad 95%.
Nie można tego stwierdzić w 100%, ponieważ minęło zbyt mało czasu. Jednak naukowcy są zgodni, że szczepionka działa długofalowo. Skąd to wiedzą? Pierwsze szczepionki przeciw ospie wietrznej zarejestrowano w Japonii i Korei w 1988 roku. W Stanach Zjednoczonych są powszechnie stosowane od 1995 roku, a w Kanadzie, Australii, Niemczech czy Hiszpanii od kilkunastu lat.
Z ponad 30-letniej obserwacji wynika, że:
Szczepionka nie jest obowiązkowa, jest jednak zalecana.
Jeśli chodzi o opłatę, to dla pewnej grupy osób jest ona bezpłatna.
Należą do nich dzieci:
Dla pozostałych osób szczepionka jest płatna. Cena waha się między 139,95 a 325,00 zł (źródło www.gdziepolek.pl).
Szczepionkę można podać już u niemowlęcia, które skończyło 9 miesięcy (w przypadku kontaktu z chorym na ospę). Jednak zaleca się szczepienie po roku.
Co do najlepszego czasu, to ospa jest chorobą wieku dziecięcego, więc najlepiej podać szczepionkę przed pójściem do żłobka / przedszkola, kiedy występuje największe ryzyko zachorowania.
Nie ma górnej granicy wieku.
Jeżeli Twoje dziecko nie było szczepione przeciw ospie i miało kontakt z chorym, warto w ciągu 72 h podać mu szczepionkę (jedną dawkę). Możesz złagodzić w ten sposób przebieg choroby a nawet uchronić pociechę przed zachorowaniem.
Może, gdyż szczepienie chroni w 95% (po dwóch dawkach szczepionki), co oznacza, że 1 dziecko na 20 mimo szczepienia zachoruje. Jednak przebieg w takim wypadku jest łagodny, tj. często bez gorączki i z niewielką liczbą wykwitów plamisto-grudkowych. Najczęściej z pominięciem etapu pęcherzyków z płynem.
To zależy. Przechorowanie daje odporność na całe życie. Jeśli jednak masz wątpliwość czy dziecko przeszło ospę (bo była np. bardzo skąpo objawowa), warto je zaszczepić, gdyż przechorowanie nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia.
„Każdą szczepionkę można podać w dowolnym czasie od szczepienia przeciw COVID-19. Nie ma konieczności zachowania jakiegokolwiek odstępu pomiędzy szczepieniami.”
Tak. Ryzyko przeniesienia wirusa pochodzącego ze szczepionki na inne osoby jest wyłącznie teoretyczne, dlatego zgodnie z zaleceniami można szczepić dzieci kobiet będących w ciąży.
Ponieważ szczepionka jest żywa, podawanie jej w ciąży jest przeciwwskazane.
Szczepienie w okresie karmienia piersią jest możliwe.
Zaleca się, aby przez miesiąc po szczepieniu kobieta nie zachodziła w ciążę.
Niepożądane odczyny poszczepienne występują rzadko i obejmują:
Sporadycznie mogą wystąpić na skórze pojedyncze grudki lub pęcherzyki.
Enjoy!
Ana
Bibliografia:
[1] https://www.mp.pl/szczepienia/artykuly/podrecznik/99866,ospa-wietrzna
[2] https://szczepienia.pzh.gov.pl/wp-content/uploads/2021/12/OSPA_infographic.pdf
[3] https://www.gov.pl/web/gis/dziecko-w-zlobku–szczepienia-obowiazkowe-i-zalecane
[4] https://szczepienia.pzh.gov.pl/faq/czy-mozliwe-jest-przeniesienie-szczepionkowego-wirusa-ospy-wietrznej-od-osoby-zaszczepionej-na-osobe-z-bliskiego-otoczenia-w-tym-kobiete-w-ciazy/
[5] https://szczepienia.pzh.gov.pl/faq/jaki-odstep-czasu-nalezy-zachowac-pomiedzy-podaniem-szczepionki-przeciw-covid-19-i-jakiejkolwiek-innej-szczepionki/
[6] https://pl.gsk.com/media/6200/varilrix-smpc-ws_463-19_12_2019.pdf
[7] https://www.mp.pl/pacjent/pediatria/lista/84181,ospa-wietrzna-u-nastolatkow-kiedy-mozna-wychodzic-z-domu